تعداد:20 عدد

بومی مناطق مدیترانه است. این گل حدود 300 گونه دارد که شامل انواع یک ساله، دو ساله و چندساله است. در استکانی معمولی که یک گیاه دائمی و مقام به سرما است، برگ ها باریک و کشیده و متقابل هستند. گل ها در گونه های مختلف در شکل های استکانی، لوله ای یا ستاره ای دیده شده و در انتهای ساقه به صورت خوشه ای یا منفرد قرار دارند. از نظر عادت رشد، گونه های مختلف آن در حالت های خزنده، برافراشته، توده ای یا پهن شونده رشد می کنند.

گلدهی

از اردیبهشت تا اواخر خرداد به گل می رود و گلدهی آن تا شهریور ادامه دارد. گونه های مختلف گل استکانی روز بلند هستند و برای گلدهی به طول روز بیش از 14 ساعت نیاز دارند. با افزایش دما طول روز بحرانی افزایش می یابد. در دمای 15 تا 21 درجه سانتی گراد این طول روز 14 ساعت است. تیمار روز بلندی باید پس از مشاهده جوانه گل ادامه یابد، چون اگر طول روز کوتاه شود شاخساره به رشد رویشی برمی گردد.

کاشت

گل استکانی نیاز متوسطی به آب دارد و آبیاری آن بهتر است به‎صورت منظم صورت گیرد. آبیاری بیش از حد باعث رشد غیرطبیعی، زردی و یا پوسیدگی ریشه و ساقه می‎شود. این گیاه برای رشد ایده‎آل نیاز به آفتاب کامل دارد؛ با این وجود مرحله رشد رویشی گیاه زیاد حساس به نور نیست اما برای رفتن به فاز گلدهی به نور کامل خورشید نیاز دارد که در نیمه دوم بهار و اوایل تابستان میسر می‎شود. کاشتن آن در زیر سایه‎انداز سایر گیاهان به شرطی که نور کافی به گیاه برسد میسر است.

این گیاه دمای میانه و خنک تا گرم را می پسندد. دمای حدود 22-18 درجه بهترین دما برای رشد و گلدهی آن است و مکان های گرم تر به خصوص اگر همراه با نور شدید و مستقیم آفتاب باشد موجب کاهش و یا حتی عدم گلدهی آن می شود. به همین دلیل در چنین مناطقی پیشنهاد می کنیم گیاه در مکانی کاشته شود که از ظهر به بعد از سایه برخوردار باشد و نور مستقیم آفتاب فقط در طی صبح که میانگین دمای روزانه پایین تر است به روی آن بتابد. رشد این گیاه و گلدهی تا دمای 13-10 درجه امکان پذیر است اما با سرد شدن و رسیدن دما به 5-3 درجه رشد گیاه متوقف شده و در دمای نزدیک صفر بخش هوایی گیاه از بین می رود. گونه‎های چندساله در برابر سرما مقاوم هستند و به‎آسانی شرایط سخت زمستان را سپری و در بهار مجدداً رشد می نمایند. به‎نظر می‎رسد که شب های خنک در گلدهی این گیاه نقش اساسی دارند و گیاه در مواقعی از سال که شب های خنک تری دارد به گل می‎رود.

گل استکانی به خاک مرطوب با زهکشی مناسب نیاز دارد. خاک های سبک با زهکش مناسب برای رشد مطلوب این گیاه مناسب هستند. برای افزایش زهکشی و نیز تقویت خاک بهتر است از مقداری ماسه و کودهای آلـی استفاده شود. خاک‎های با عمـق تا 40 سانتیـمتر و pH 6-8 (خاک های آهکی) مناسب کاشت این گیاه هستند. برای تقویت مواد آلی خاک بهتر است از کودهای حیوانی کاملاً پوسیده استفاده شود.

این گیاه به دو روش کاشت بذر و تقسیم بوته ازدیاد می‎یابد. برای کاشت بذر بهتر است پس از سپری شدن خطر یخبندان در فصل بهار در زمین اصلی تا عمق 2-3 سانتیمتری با لایه سطحی خاک برگ و یا مواد آلی دیگری مانند کود دامی پوسیده پوشانید. برای پیش‎رس کردن گل ها، می‎توان بذرها را در اواخر اسفندماه در گلخانه کشت و در بهار به زمین اصلی منتقل نمود. احتمالاً بذرهای گیاه برای جوانه‎زنی نیاز به نور دارند به همین دلیل از کاشت عمقی آن ها خودداری گردد. برای تکثیر غیرجنسی بهتر است در زمانی که گیاهان در حال استراحت هستند این کار انجام شود که در شرایط سردسیری ایران اواخر اسفند تا اوایل فروردین است.

به طورکلی گل استکانی در مقابل آفات و بیماری‎ها مقاوم است، اما شته، کنه تارعنکبوتی و حلزون عمده آفات گل استکانی می‎باشند که به ترتیب باعث رشد ناموزون برگ یا پیدایش برگ‎های زرد و بریدگی و خوردگی در برگ‎ها می‎شوند. بیماری زنگ و پوسیدگی قارچی عمده بیماری گل استکانی هستند. برای مبارزه با زنگ بهتر است اندام‎ها و یا بوته‎های آلوده حذف شوند. در صورتی که خاک زهکشی خوبی نداشته باشد و یا رطوبت نسبی در سایه‎انداز گیاهان بیشتر باشد، ممکن است گیاه به بیماری قارچی پوسیدگی دچار شود. آبیاری بارانی نیز منجر به افزایش ابتلا به بیماری‎ها می‎شود.